Digitalekunst
​
fotografie & gedachten
Marcel de Wit
Ik schepte de maan
in mijn schotel en goot hem
weg met het water
Ryūho, 1595 -1669
Victoria Vistuoso (Veelkleurige Victorie)
Een ezel balkt.
Het blaten gehoord de schapen toe.
Het piepen daarentegen, is geheel bij de prairiehonden te vinden.
Cicaden, die laten takken trillen.
Inktvissen veranderen van kleur als ze met elkaar communiceren.
Met elkaar pratende olifanten hoor ik niet, maar zij zichzelf en de anderen wel. Dat gesprek draagt dan tot 30 kilometer ver.
Ik evenwel, ben een ongekende soort, mij hoor je niet en normalerwijze zie je mij ook niet.
Ik ben een kroei.
Maar dat terzijde, uiteindelijk hoor je alleen de haan, die kraait Victorie dezer dagen.
​
De drie-eenheid
​
Mijn denken is een geschenk van mijn vader.
Wanneer mijn denken spreekt , hoor ik mijn stem.
Dit is mijn plek, zeg ik, met mijn denken.
Als ik spreek vertel ik wat ik denk.
Hetzelfde denken dat de daden van het lichaam,
zo op de voet volgt.
Mijn lichaam is een geschenk van zijn zoon
Hij zei “neem eet en drink mijn pijn ter herinnering”.
Maar het hart daar en tegen houdt gevangen wat de geest aan vrijheid zoekt,
bang als het is, dat de herinnering van dat wat het gevonden heeft, te vergeten.
Zo is mijn herinnering een geschenk van de heilige geest,
Het maakt bekend, dat wat is geweest.
Het laat me ervaren wat ik voel.
Kan luisteren naar het vlees,
over wat het nu nodig heeft.
Om de ziel te voeden.
Uit niets komt iets
Binnenste buiten
Binnen is niets
Buiten ook niet
Daartussen beweegt zich niets
Soms, wanneer je denkt te zien dat er iets is,
Knipper met je ogen, dan zie je niets.
Niets is er altijd
Niets zit in de kamer als je er niet bent
Niets zit in de hoeken van je ogen als je niets vermoed.
Niets zit naar je te kijken, als je het gevoel hebt dat er iets is.
Als niets, er niet is, dan denk je meteen er is iets.
Maar niets is minder waar
Voor nu, betekend dit alles niets
Niet naar binnen, niet daartussen en niet naar buiten.
Klik op de afbeelding om de bijbehorende serie te zien.
